การพัฒนาทักษะความสามารถทางด้านภาษาญี่ปุ่นในยุคดิจิทัล

Abstract

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาพัฒนาทักษะความสามารถทางด้านภาษาญี่ปุ่นของนักศึกษาที่เรียนเอกภาษาญี่ปุ่นเป็นวิชาเอกจำนวน 43 คน คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา ซึ่งนำรูปแบบการจัดการเรียนการสอนในโครงการวิจัยมี 3 โครงการย่อย ได้แก่ 1. การวิจัยเพื่อพัฒนาทักษะความสามารถทางด้านภาษาพื้นฐานญี่ปุ่น โดยการจัดการเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นฐาน ซึ่งใช้สื่อสังคมออนไลน์ 2. การจัดการเรียนการสอนโดยใช้แบบฝึกพูดแบบง่าย โดยใช้สื่อโซเชียลมีเดีย 3. การเขียนโดยใช้แนวคิดการเรียนรู้แบบปฏิสัมพันธ์ นำมาประยุกต์และพัฒนาเป็นขั้นตอนในการจัดกิจกรรมการเรียนรู้เพื่อพัฒนาทักษะทางด้านภาษาญี่ปุ่น เครื่องมือในการรวบรวมข้อมูล คือ แผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ภาษาญี่ปุ่น แบบทดสอบวัดความสามารถทางภาษาญี่ปุ่นขั้นพื้นฐานและแบบสอบถามความพึงพอใจของนักศึกษาที่มีต่อการ จัดกิจกรรมการเรียนรู้ โดยวิเคราะห์เปรียบเทียบคะแนนเฉลี่ยความสามารถระหว่างก่อนเรียน และ หลังเรียน โดยวิเคราะห์เปรียบเทียบค่าเฉลี่ยใช้วิธีการทดสอบแบบที (t-test Dependent) และวิเคราะห์ระดับความพึงพอใจโดยการวิเคราะห์ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานของคะแนนที่ได้จากการตอบแบบสอบถาม

ผลการศึกษาพบว่า 1) นักศึกษาที่เรียนโดยใช้การเรียนรู้แบบร่วมมือประยุกต์มีค่าเฉลี่ยคะแนนความสามารถทางภาษาญี่ปุ่นขั้นพื้นฐานหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 โดยมีค่าเฉลี่ยคะแนนก่อนเรียนเท่ากับ 12.44 และค่าเฉลี่ยหลังเรียนเท่ากับ 18.60 และ 2) นักศึกษามีความพึงพอใจต่อกิจกรรมการเรียนรู้แบบร่วมมือประยุกต์โดยรวมอยู่ในระดับมาก สามารถอภิปรายผลว่าการใช้การเรียนรู้แบบร่วมมือประยุกต์สามารถทำให้นักศึกษามีความสามารถทางภาษาญี่ปุ่นขั้นพื้นฐานสูงขึ้น นอกจากนี้จากการสอบถามความพึงพอใจของนักศึกษาที่มีการจัดการเรียนรู้แบบประยุกต์ พบว่า อยู่ในระดับมาก