การเปรียบเทียบการรับรู้ความสามารถเชิงสมรรถนะของผู้เรียนที่ได้รับการ พัฒนาจากบทเรียนภาษาอังกฤษออนไลน์ที่แตกต่างกัน

Abstract

เนื่องจากสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 ในประเทศไทยก่อให้เกิด การปรับเปลี่ยนรูปแบบการเรียนการสอนในวิชาต่าง ๆ เช่น รายวิชาภาษาอังกฤษให้เป็นรูปแบบออนไลน์ ซึ่งทำให้การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีมีบทบาทสำคัญต่อการเรียนการสอนมากขึ้น ดังนั้น งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบการรับรู้ของนักศึกษาต่อความสามารถเชิงสมรรถนะของตนเองด้วยการเรียนภาษาอังกฤษโดยใช้บทเรียนออนไลน์ที่ต่างกันและการรับรู้ของ นักศึกษาต่อการใช้ เทคโนโลยีในการเรียนรู้ภาษาอังกฤษตามแนวการสอนภาษาเพื่อการสื่อสาร กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ใน การศึกษาได้จากการสุ่มตามความสะดวก (Convenient Sampling) เป็นนักศึกษาระดับปริญญาตรี สาขาวิชาภาษาอังกฤษธุรกิจคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา ประจำปีการศึกษา 2564 จำนวน 2 กลุ่ม ระยะเวลาเรียนจำนวน 1 คาบ คาบละ 3 ชั่วโมง เครื่องมือที่ใช้ ในการเก็บข้อมูลคือแบบสอบถาม ซึ่งแบ่งออกได้เป็น 2 ส่วน ประกอบไปด้วยแบบสอบถาม มาตราส่วนประมาณค่าและคำถามปลายเปิด การวิเคราะห์ข้อมูล จากแบบสอบถามใช้ ค่าสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ค่าค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าเฉลี่ย 2 กลุ่มที่เป็นอิสระจากกันผลการวิเคราะห์ เพื่อเปรียบเทียบความแตกต่าง ข้อมูลที่ได้จากคำถามปลายเปิด ถูกวิเคราะห์เชิงพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า ค่าเฉลี่ยการรับรู้ของ นักศึกษาต่อความสามารถ เชิงสมรรถนะและการใช้เทคโนโลยีเพื่อการเรียนรู้ภาษาอังกฤษไม่แตกต่างกัน (p > .05) อย่างไรก็ตาม นักศึกษาส่วนใหญ่ แสดงความคิดเห็นว่า ต้องการเรียนในห้องเรียนมากกว่า การเรียนออนไลน์และ พบปัญหาบางประการ เช่น ความพร้อมของอุปกรณ์และสัญญาณอินเตอร์เน็ต ความไม่คุ้นเคยการใช้ เทคโนโลยีบางอย่าง เป็นต้น นอกเหนือจากสื่อเทคโนโลยีและเนื้อหาของบทเรียน ยังมีปัจจัยอื่น ๆ ที่อาจส่งผลต่อความสามารถ เชิงสมรรถะต่อการใช้เทคโนโลยี เช่น ความชำนาญ ของการใช้เทคโนโลยี ของผู้สอนและผู้เรียนและการจัดลำดับกิจกรรม การเรียนการสอนออนไลน์ งานวิจัยนี้ เสนอแนะแนวทางการใช้เทคโนโลยีเพื่อการสอนภาษาอังกฤษออนไลน์ ในระดับอุดมศึกษา และส่งเสริมความสามารถ เชิงสมรรถนะของนักศึกษา